Democratie in Israel

In het fundament van de Israëlische democratie zit illiberale houtrot die ervoor zorgt dat de verkiezingen van 9 april - ongeacht hun uitkomst - geen verschil zullen maken in de Palestijnse kwestie. Deze houtrot komt voort uit de spanning die al sinds 1948 bestaat tussen de wens om een nieuw land te creëren als thuishaven voor het Joodse volk en het gegeven dat het beoogde gebied, het toenmalige Palestina, reeds bewoond was. De oplossing voor dit spanningsveld was tot dusver vooral het benadrukken van een etnisch-nationalistische versie van de Joodse identiteit voor de staat Israël.

Deze visie geeft de laatste twee decennia steeds meer de toon aan in het bestuur van het land. Het gevolg is dat 1,8 miljoen Israëlische Palestijnen niet dezelfde rechten hebben als Israëlische Joden. Evenmin hebben 6 miljoen Palestijnen min of meer gelijke rechten als Israëlische Joden (of zelfs Israëlische Palestijnen), ondanks dat ze al ruim vijftig jaar onder Israëlische controle leven.

In deze policy brief stelt Erwin van Veen dat EU en Nederland deze democratische tekortkomingen scherper aan de orde zouden moeten stellen omdat ze een barrière zijn voor conflictoplossing. Dit kan bijvoorbeeld door de EU-Israël associatieovereenkomst beter na te leven (hierin figureren mensenrechten prominent) en door, in de context van vrede, debat over de staat van de Israëlische democratie niet krampachtig uit de weg te blijven gaan.