Laten we niet onnodig de pr-machine van IS voeden
Terwijl eigenlijk niemand de opkomst van Islamitische Staat (IS) heeft kunnen voorspellen, klinken er in Nederlandse media wel steeds vaker geluiden dat IS en het ermee gepaard gaande geweld niet meer zullen verdwijnen. Recent bijvoorbeeld in het opiniestuk IS blijft – wen er maar vast aan van Paul Aarts (11/7). Dit is een eigenaardige trend, vooral voor een regio – met in de kern nog steeds Irak en Syrië – waar de machtsverhoudingen van dag tot dag kunnen veranderen en deskundigen ook andere grote ontwikkelingen, zoals de opkomst en ondergang van de Arabische lente, niet hebben kunnen voorspellen.
De media dragen zo te veel bij aan een self-fulfilling prophecy. Hoe meer we praten over de terreurbeweging als staat, organisatie of kalifaat, hoe meer IS een voldongen feit wordt en de suggestie van eenheid en continuïteit gewekt wordt. Bij de ‘Talibaan’, een verzamelnaam voor tientallen groeperingen in Afghanistan en Pakistan, gebeurde dit ook, maar die ‘beweging’ kreeg na het Afghaanse Talibaan-regime van de jaren ’90 nooit meer het karakter van een nationale staat. Ondanks de vlag en ideologische propaganda, blijft IS een monsterverbond van zeer uiteenlopende groepen, nationaliteiten en belangen.
