Research

Op-ed

China verdient meer financiële invloed

17 Nov 2008 - 10:14
Het moest er ooit van komen. Het feit dat China over een berg aan buitenlandse valuta beschikt, maar liefst 1,9 biljoen dollar, zou op een dag gevolgen moeten krijgen voor de Chinese positie in het internationale financiële stelsel. Dat moment is nu gekomen.

Tot op heden zijn de veranderde bezitsverhoudingen nog beperkt van invloed geweest op de stemverhoudingen in instellingen als het Internationaal Monetair Fonds (IMF), maar door de kredietcrisis is de situatie in enkele weken dramatisch veranderd en zijn aanpassingen onvermijdelijk geworden. Het krediet is verdampt, nu gaat het om de cash en China heeft cash in overvloed. Bovendien behoort China inmiddels tot de topvijf van economische grootmachten en volgens berekeningen die uitgaan van de koopkracht is China zelfs de tweede grootste economie ter wereld. China's onstuitbare groei wordt als een van de belangrijkste aanjagers van de wereldeconomie beschouwd, vooral nu de groei elders zal stagneren. Het is daarom hoog tijd voor een grotere rol voor China in het internationale financiële systeem.

Diverse westerse landen en Rusland hebben al met de pet in de hand aangeklopt bij China's leiders. President Nicolas Sarkozy van Frankrijk heeft China om steun gevraagd voor zijn plannen voor een herstructurering van de multilaterale financiële instellingen en de Britse premier Gordon Brown heeft de Chinese premier Wen Jiabao gevraagd om steun voor een nieuw op te richten IMF-noodfonds, waar China volgens Brown een relevante kapitaalbijdrage aan zou moeten leveren. Rusland kreeg vorige week een cash-injectie van Peking, in ruil voor pijpleidingen die olie naar China zullen brengen. De VS weer willen niet alleen cash, maar vooral dat China zijn munt, de yuan, loskoppelt van de Amerikaanse dollar. In ruil daarvoor zou China een grotere stem in het IMF krijgen.

China moet gebruikmaken van deze comfortabele financiële positie en de kans grijpen zijn stem in de financiële instellingen te vergroten. De vraag is echter of China's leiders de moed hebben om een prominente rol, met alle verantwoordelijkheden en risico's van dien, op zich te nemen.

Enerzijds lijkt China daar zeker in geïnteresseerd. Zo riep premier Wen Jiabao tijdens de recente Azië-Europa-top in Peking op tot versnelde financiële hervormingen en een eerlijker en effectiever systeem waarin ontwikkelingslanden een grotere stem krijgen dan nu het geval is. Hij kondigde tevens aan dat China op de komende financiële top in Washington een 'actieve rol' zal spelen.

Anderzijds zei de Chinese president, Hu Jintao, dat de aandacht voorlopig allereerst zal uitgaan naar het stabiliseren van de eigen financiële en economische situatie en dat daarmee ook het internationale belang gediend wordt. De kredietcrisis deelt natuurlijk ook aan China flinke klappen uit. Het binnenlandse financiële systeem is weliswaar grotendeels afgeschermd van de wereldwijde malaise, maar China heeft zwaar te lijden van de dalende export.

Op het internationale vlak heeft China zich tot op heden coöperatief maar vrij terughoudend opgesteld. De Chinese centrale bank heeft in de afgelopen zes weken, in samenspraak met andere westerse landen, driemaal de rente verlaagd en Chinese en Amerikaanse leiders overleggen dagelijks over de crisis. China is evenzeer als het Westen gebaat bij een structurele oplossing van de problemen die tot de huidige crisis hebben geleid. Van even groot belang is een zo spoedig mogelijk herstel van de wereldeconomie, want China's binnenlandse economische groei kan de kar van het wereldwijde economische herstel niet in zijn eentje trekken. Het heeft de groei van exportmarkten hard nodig.

Het moment is dus daar. Als Peking echt wil meepraten over een nieuw systeem moet het zijn nek uitsteken op de financiële top in Washington. Een grotere rol voor China in het hervormingsproces van de internationale financiële instellingen is in ieders belang: het bindt China aan het internationale systeem, een systeem dat China op zijn beurt nodig heeft voor zijn eigen economische toekomst. China moet die verantwoordelijkheid durven nemen en het Westen moet China daar de ruimte voor geven.