De bevolking wil het federale Europa van Barroso niet. In plaats daarvan moet de Commissievoorzitter zich volgens Edin Mujagic gaan toeleggen op het voltooien van de dienstenmarkt.
Hogere economische groei is inderdaad hét wondermiddel dat veel problemen in de Europese Unie zou oplossen. Bij een hogere groei vallen begrotingstekorten ook zonder extrabezuinigingen lager uit en daarmee verdwijnt dé bron van toenemende spanningen tussen landen, onzekerheid over het voortbestaan van de euro en gevaar van faillissement van eurolanden. Misschien dat zelfs de sterk afgekalfde steun voor het Europese project weer zal toenemen.
De blauwdruk van Barroso heeft het over ‘een meer federaal Europa’. Hiermee bedoelt hij harmonisatie van belastingen, werkgelegenheidsbeleid en een eigen begroting voor ‘Brussel’, gevoed door eigen middelen(lees: een Europese belasting en gezamenlijke staatsobligaties). Hier zit de gemiddelde Europeaan niet op te wachten. In plaats van deze federalistische voorstellen had de blauwdruk de zilveren kogel moeten bevatten: de oprichting van een volwaardige interne markt voor diensten in de Europese Unie.
Geen echte interne markt
De interne markt stoelt op vier pijlers: vrij verkeer van goederen, diensten, personen en kapitaal. Alleen met betrekking tot goederen kunnen we spreken van een echte, volwaardige interne markt. Vrij verkeer van personen gaat niet op in Europa en zolang grensoverschrijdende bedrijfsovernames niet zonder slag of stoot kunnen gaan, is kapitaalverkeer ook niet bepaald vrij te noemen. De interne markt voor diensten is waarschijnlijk het slechtste af. Pogingen om daar een echte interne markt van te maken, zoals de invoering van de dienstenrichtlijn van toenmalig Eurocommissaris voor de interne markt Frits Bolkestein, liepen stuk op verzet van veel EU-landen, waaronder Duitsland en Frankrijk.
Dat er in de Europese Unie geen sprake is van een echte interne markt voor diensten, is om meerdere redenen nadelig. De dienstensector is in alle ontwikkelde economieën veruit de grootste sector en veelal goed voor circa 70 procent van een ontwikkelde economie. Het zijn vooral middelgrote en kleine bedrijven die in de dienstensector actief zijn. Het is welbekend dat het MKB dé motor is voor nieuwe banen en innovatie. De bijdrage van de dienstensector aan economische groei in de Europese Unie is ook groot: sinds 1995 was die bijdrage alleen in het rampjaar 2009 negatief. In alle andere jaren was de bijdrage niet alleen positief maar doorgaans ook groter dan de bijdrage van de industriële sector. Hetzelfde geldt voor de bijdrage van de dienstensector aan het aantal nieuwe banen in de Unie.
Meer steun voor de EU
Verschillende onderzoeken wijzen uit dat als Europa voor een echte interne markt in diensten zou zorgen, dat economische groei in de Unie met enkele procentpunten zou aanjagen. Elk jaar! Dankzij hoge economische groei zouden vervolgens de eurocrisis en de schuldencrisis als sneeuw voor de zon verdwijnen. Wie weet zou de steun van de Europeanen voor meer Europese integratie in dat geval wél stijgen.
Nu is het ideale moment om het idee van vervolmaking van de interne markt nieuw leven in te blazen. De Commissie zou daarmee de, onder de Europeanen zeer impopulaire, verdere integratie iomzeilen. Een andere reden om dit moment aan te grijpen is dat deze maatregel ingrijpende bezuinigingen en belastingverhogingen voorkomt. Leg dat maar eens uit aan de bevolking. De Europese Commissie moet op dit gebied haar recht van initiatief gebruiken.
De oplossing ligt voor het grijpen
Het frustrerende aan de (euro)crisis is niet eens de crisis zelf. Veel erger is dat de oplossing voor het grijpen ligt maar Europa er wijd omheen loopt. In plaats daarvan zoekt men de oplossing in bezuinigen, lasten verzwaren en projecten die op heel weinig steun kunnen rekenen van Lahti tot Lissabon. ‘Een meer federaal Europa’ zoals het voorstel van Barroso is zo’n project. Wie de wensen van de Europeanen stelselmatig blijft negeren, riskeert veel meer dan het uitblijven van hogere economische groei: hij riskeert het voortbestaan van de euro, zo niet de EU zelf.
Edin Mujagic is macro-econoom en auteur van onder meer '10 jaar euro: biografie van een jonge wereldmunt' (2009) en 'Geldmoord: hoe de centrale banken ons geld vernietigen' (2012).
[[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"2455","attributes":{"height":480,"width":456,"style":"width: 114px; height: 124px;","class":"media-image media-element file-media-large"},"link_text":null}]]
Lees meer over het beleid interne markt op Europa Nu
